به گزارش حیات، مثنوی «سیر العباد الی المعاد» منظومه‌ای عرفانی است که شرح تکامل روح انسان را نشان می‌دهد. شاعر در این مثنوی موضوعی فلسفی را با مدح (مدح نه به‌گونه‌ای که در اشعار شعرای مدیحه‌گو سراغ داریم) ممدوح که او را نمونه انسان کامل می داند، همراه کرده و برای بیان مطلب، بعد از مقدمه و طرح موضوع اصلی (مراحل رشد روح) به مدح وارد شده است... این منظومه به طور کلی درباره وجود خاکی انسان است که بعد از طی مدارج رشد تا مرحله بیداری بالا می رود.

«سیر العباد الی المعاد»، نوشته ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی، توسط مریم مشرّف بر اساس چهارده نسخه معتبر تصحیح و سپس ابیات آن شرح شده و توسط انتشارات دکتر محمود افشار به چاپ دوم رسیده است.

سیر العباد الی المعاد از مهم‌ترین آثار عرفانی فارسی سده ششم هجری است. در این مثنوی سنایی با زبانی تمثیلی سفر روح به عالم جسمانی و سپس بازگشت آن به عالم علوی را شرح داده است. سیر العباد از حیث ساختار استوارترین مثنوی سنایی است و به سبب زبان خاص، فواید ادبی، سبک تعلیمی و ظرائف حکمی خود، همواره مورد توجه پژوهشگران شرق و غرب بوده است.

انتهای پیام/

منبع: مهر